Gezin Benjamin Samuël van Dijk (Nu: Julianalaan 42)
Benjamin Samuel van Dijk (roepnaam Ben) was een zoon van Andries van Dijk en Louise Stibbe. Hij trouwde op 5 oktober 1916 met Sophia Emma Clara Levie (roepnaam Fietje), dochter van Meijer Levie en Bertha Elekan. Het echtpaar kreeg drie kinderen, Louise Bertha, Andries Meijer en een kind dat de oorlog overleefde: Meijer.
Het gezin woonde op verschillende adressen in Oud-Beijerland. Meijer van Dijk is in Zuidland geboren. In 1939 vertrokken ze naar Delft. Benjamin van Dijk was veehandelaar.
Sinds 1905 was de familie van Dijk al actief in de veehandel. De grote veehandel liep via Rotterdam, maar ook in Delft was de kleine veemarkt op de Beestenmarkt. Zij woonden aan de Julianalaan 42. De oudste zoon Andries was de eerste die gedeporteerd werd. In augustus 1942 meldde hij zich, met de gedachte dat als één uit het gezin zich meldde de anderen blijven mochten. Helaas was dit niet wat er gebeurde. Op 30 september 1942 kwam Andries om in Auschwitz. De andere gezinsleden hadden een onderduikadres gevonden en zouden daar juist naar toe gaan. Waarschijnlijk zijn zij verraden.
Op 8 oktober, een dag voordat ze zouden vertrekken naar het onderduikadres, werden ze thuis opgehaald door een Rotterdamse rechercheur. Met het politiebusje werden ze naar het station gebracht en vandaar uit gingen ze onder begeleiding van vier rechercheurs met de trein naar Amsterdam. Vanuit Westerbork werden zij op 16 oktober op transport gesteld. Drie dagen later, direct na aankomst in Auschwitz, werden Ben, Fietje en Wies daar om het leven gebracht.
De jongste zoon Meijer, op dat moment 18 jaar oud, had onderweg naar Auschwitz bij Kosel uit de trein moeten stappen en was vandaar uit van het ene naar het andere concentratiekamp gesleept. Van oktober 1942 tot april 1943 was hij achtereenvolgens geïnterneerd in Westerbork, Kosel, Bobrek, Antoniehutte en Annaberg. Van april 1943 tot 18 januari 1945 verbleef hij in Blechhammer ( een werkkamp behorend bij Auschwitz). Na de ontruiming van Auschwitz op 18 januari 1945 moesten de gevangenen op mars via Gross-Rosen naar Buchenwald. Op 13 april 1945 werd Meijer van Dijk door de Amerikanen bevrijd in de buurt van Waldenburg.